Wij denken dat echte verbinding alleen kan ontstaan als de onderlinge relaties gelijkwaardig zijn. Als de betrokken partijen elkaar serieus nemen en echt naar elkaar luisteren. Daarna zetten ze stappen waar iedereen achter kan staan. Wij hebben er ervaring mee om dat voor elkaar te krijgen. En we zijn daar een eigen methode voor aan het ontwikkelen: Verhalenvuur. Daarin combineren we storytelling met design thinking.

De verhalen zijn altijd bedoeld om van elkaar te leren. Dat betekent dat je mensen vraagt het hele verhaal te vertellen. Ook over wat er niet goed ging en waarom, en hun emotie. Veiligheid en vertrouwen zijn dan belangrijk. De verhalen worden dus niet altijd breed gedeeld. Hier wel: www.west050.nl

==============================

Blog: Storytelling legt de verbinding

… het zijn altijd dezelfde bewust participerende burgers…

Hoe zorg je er voor dat meer mensen gaan meedoen, hoe zorg je voor verbinding?

Laat zien wat we aan het doen zijn, is vaak het antwoord. Etaleer! Alle hoop is dan gevestigd op communicatie. Er komt een nieuwsbrief of een website, en berichten op de sociale media niet te vergeten. Bijeenkomsten, nieuwe projecten en bewonersinitiatieven worden positief belicht, wat er gebeurde en wie er kwam. Met hier en daar een kritische kanttekening – prachtig volgens het boekje. Maar de bewoners van Jachtlaan 17 doen nog steeds niet mee. Want nieuwsberichten, feiten en cijfers, daar worden zij niet warm of koud van. We zijn een beetje allergisch geworden voor ronkende PR.

Dus zo moet het dus niet!

Maar je kunt wel iets anders doen.

Ga aan de slag met storytelling. Want echte verbinding begint met inleven. En dat doen wij mensen het best via verhalen. Authentiek, persoonlijk, menselijk, waargebeurd en verteld vanuit emotie. Dus inclusief de shit en het plezier, de tegenslag en wat hielp om er bovenop te komen. Hoe pak je dat aan?

Het begint met luisteren. Ga luisteren naar de verhalen. Luisteren alleen al zorgt voor verbinding en betrokkenheid. Mensen voelen zich gehoord en gezien. Je krijgt ook verhalen los van een gemeentelijke agenda of de agenda van professionals. Wat vinden mensen écht belangrijk? Het mooie aan die bijvangst is dat je zo echt in de haarvaten komt van een wijk.

Vervolgens is het zaak de verhalen te delen op een platform. Publiceren vergroot trots en kan de kring van betrokkenheid vergroten. Vooral als het verhaal tastbaar en voor iedereen zichtbaar is, en mensen het onder de arm kunne meenemen. Zoals die oude dame die haar huis bijna niet meer uitkwam, maar op een dag met haar breiwerkjes in de buurtkrant stond. Daar was ze zo trots op, de krant ging mee naar de supermarkt, ze liet het de familie zien, de buren….

Verhalen zijn de snelweg naar ons gevoel. We vinden onszelf dan wel rationele wezens, maar 99 procent van onze beslissingen wordt gestuurd door onze emoties. Dus ook we willen meedoen in de participatiesamenleving – of niet.

O ja, storytelling houdt hiermee natuurlijk niet op. De volgende stap is het analyseren van de persoonlijke verhalen, liefst met een groepje betrokken bewoners, professionals, ambtenaren en/of raadsleden. Daar komen thema’s en succesfactoren uit om de betrokkenheid verder te vergroten, maar ook hobbels en vooroordelen… Samen lessen trekken vergroot de betrokkenheid omdat het mensen grip geeft op de situatie. Ze kunnen meewerken aan verandering! Tegelijkertijd zet het onderwerpen op de agenda van bestuurders en professionals: wat is er nodig om de betrokkenheid te faciliteren?

De Schrijfprofs hebben de expertise om die verhalen boven water te halen. In woord en beeld. En die kennis willen we graag met je delen. Neem contact op met Louwke of Helma voor een verkennend gesprek.